Nadciśnienie tętnicze zaliczane jest do przewlekłych chorób układu krążenia. Związane jest ze stale utrzymującym się lub przebiegającym okresowo podwyższonym ciśnieniem krwi. Rozwija się przeważnie u osób w wieku 35-60 lat, dotyczy co piątej osoby dorosłej. Im dłużej odwlekamy wizytę u lekarza i leczenie nadciśnienia, tym bardziej narażamy siebie na powstawanie zmian degeneracyjnych w ośrodkowym układzie nerwowym, udar mózgu, uszkodzenia nerek, bądź wzroku. Zażywanie leków obniżających ciśnienie i drobne zmiany w stylu życia mogą zupełnie zniwelować ryzyko wielu powikłań.
Co to jest nadciśnienie tętnicze?
Jakie są objawy nadciśnienia tętniczego?
Konsekwencje nadciśnienia tętniczego krwi występują u pacjentów w tempie zależnym od predyspozycji organizmu. Do częstych powikłań nadciśnienia należy miażdżyca, niewydolność serca oraz choroba wieńcowa. Zdarza się, że dochodzi do przerostu i dysfunkcji rozkurczowej lewej komory serca lub przegrody międzykomorowej. Zwiększa się ryzyko tętniaków aorty, a także zawału serca.
Symptomy nadciśnienia tętniczego krwi
Najczęściej nadciśnienie nie daje o sobie znać poprzez charakterystyczne objawy. Najtrudniej zdiagnozować nadciśnienie na początku, gdy wzrost ciśnienia nie pogarsza naszego samopoczucia wystarczająco byśmy mogli się zorientować, że coś z naszym organizmem jest nie w porządku. O ile już pojawiają się jakiekolwiek symptomy, są one dość niejednoznaczne, np. bezsenność, bóle głowy i kołatanie serca możemy poczytać za niedobory magnezu. Niekiedy nasza wydolność fizyczna i psychiczna zdaje się zmniejszać, a ponadto występują zawroty głowy. Nadciśnienie tętnicze krwi mogą sugerować uderzenia gorąca, potliwość oraz zaczerwienienie twarzy.
Wraz z nieleczonym nadciśnieniem pojawiają się uszkodzenia narządów, na które wskazują:
- obrzęki kończyn,
- marznięcie dłoni i nóg,
- deficyty ruchowe, bądź czuciowe,
- zaburzenia narządu wzroku,
- zaburzenia funkcji nerek,
- zmniejszenie sprawności intelektualnej.
Postacie nadciśnia i diagnoza
Polskie Towarzystwo Nadciśnienia Tętniczego jako optymalne klasyfikuje ciśnienie skurczowe do 120 mmHg i rozkurczowe do 80 mmHG.
- Nadciśnienie 1. stopnia – od 140-159 mmHG ciśnienia skurczowego i/lub 90-99 mmHG rozkurczowego.
- Nadciśnienie 2. stopnia – od 160-179 mmHG ciśnienia skurczowego i/lub 100-109 mmHG rozkurczowego.
- Nadciśnienie 1. stopnia – powyżej 180 mmHG ciśnienia skurczowego i/lub 110 mmHG rozkurczowego.
Podstawowe badanie przy diagnozowaniu nadciśnienia tętniczego stanowi pomiar ciśnienia. Lekarz może zlecić echo serca, badanie okulistyczne lub badanie biochemiczne krwi. Możliwa jest także trwająca całą dobę rejestracja ciśnienia krwi, tzw. ABPM.
Leczenie i profilaktyka
Lekarz zleca przyjmowanie leków. Chory powinien dokonywać pomiarów ciśnienia rano, w południe i na wieczór 2 do 3 razy na przestrzeni tygodnia, a wyniki odnotowywać w zeszycie, co ułatwi dobór optymalnego dawkowania. Warto okresowo kontrolować wzrok, cholesterol i trójglicerydy, a także badać poziom sodu, potasu i kreatyniny dla bezpieczeństwa nerek. Zaleca się także EKG, badanie ogólne pod kątem mikroalbuminurii oraz posiew moczu.
Ryzyko nadciśnienia zwiększa zaawansowany wiek, płeć męska i predyspozycje genetyczne. Dla jego ograniczenia warto zachować prawidłową wagę ciała, unikać siedzącego trybu życia, stresu, używek i przesalania potraw.
Co o tym sądzisz?