Paralen Plus

Paralen Plus, 24 tabletki

Paralen Plus jest lekiem o działaniu przeciwbólowym, przeciwgorączkowym oraz przeciwkaszlowym. Zmniejsza przekrwienie śluzówki nosa, udrożniając nos i zatoki.

Skład:

1 tabletka powlekana zawiera: 325 mg paracetamolu (Paracetamolum), 30 mg chlorowodorku pseudoefedryny
(Pseudoephedrini hydrochloridum), 15 mg bromowodorku dekstrometorfanu (Dextromethorphani
hydrobromidum).
Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, powidon 30, kwas stearynowy, skrobia żelowana kukurydziana, kroskarmeloza sodowa; otoczka: hypromeloza, makrogol 6000, talk, tytanu dwutlenek (E 171), symetykon (emulsja SE 4), zielony
barwnik (żółcień chinolinowa E 104/indygotyna E 132).

Wskazania:

Stosowanie preparatu jest polecane w przypadku objawów przeziębienia, grypy, stanów gorączkowych, bólu głowy, gardła, bólów mięśniowych, stanów grypopodobnych z towarzyszącym suchym, drażniącym kaszlem.

Dawkowanie:

Zaleca się stosowanie 1-2 tabletek maksymalnie 3 razy w ciągu dnia do ustapienia objawów, jednak nie dłużej niż 5 dni.

Przeciwwskazania:

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Kiedy nie stosować Paralen Plus
   - jeśli pacjent ma uczulenie na substancje czynne lub którykolwiek z pozostałych składników tego
       leku (wymienione w punkcie 6)
   - jeśli pacjent ma ciężkie nadciśnienie tętnicze
   - jeśli pacjent ma ciężką chorobę serca
   - jeśli pacjent ma padaczkę
   - jeśli u pacjenta występuje niewydolność wątroby i nerek
   - jeśli pacjent ma ostre zapalenie wątroby
   - jeśli pacjent ma niedokrwistość hemolityczną
   - jeśli u pacjenta występuje niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej
   - jeśli pacjent jest w wieku poniżej 15 lat
   - jeśli pacjent ma chorobę alkoholową

Leku nie należy stosować w okresie ciąży i karmienia piersią.
Leku nie należy stosować jednocześnie z inhibitorami MAO (leki stosowane w leczeniu depresji), lekami
sympatykomimetycznymi (leki stosowane w leczeniu zatrzymania akcji serca i niskiego ciśnienia tętniczego
krwi) i barbituranami (leki stosowane w leczeniu zaburzeń snu).

Działania niepożądane:

Niezbyt często (występujące u 1 do 10 na 1 000 pacjentów): nudności, wymioty.

Rzadko (występujące u 1 do 10 na 10 000 pacjentów): skórne reakcje alergiczne, wysypka, zaczerwienienie skóry, obrzęk naczynioruchowy (choroba skóry i błon śluzowych charakteryzująca się obrzękami różnych części ciała).

Bardzo rzadko (występujące rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów): leukopenia (zmniejszona liczba białych krwinek), neutropenia (zmniejszona liczba granulocytów obojętnochłonnych), granulocytopenia (zmniejszona liczba granulocytów), pancytopenia (zmniejszona liczba komórek krwi każdego typu), trombocytopenia (zmniejszona liczba płytek krwi); obniżenie ciśnienia aż do wystąpienia objawów wstrząsu; napad astmy oskrzelowej, duszność; żółtaczka i inne objawy uszkodzenia wątroby; rumień, pokrzywka, wysypka; kolka nerkowa, martwica brodawek nerkowych, ostra niewydolność nerek.

Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): agranulocytoza (brak pewnej grupy krwinek białych - granulocytów), niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej; wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy; zespół Kounisa; skurcz oskrzeli; cytolityczne zapalenie wątroby, które może prowadzić do ostrej niewydolności wątroby; toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, ostra uogólniona osutka krostkowa, wykwity polekowe.

Po zażyciu pseudoefedryny obserwowano niepożądane objawy ze strony układu krążenia (zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze) i ośrodkowego układu nerwowego (suchość w jamie ustnej, bezsenność, lęk, niepokój ruchowy, napięcie, ból głowy), ponadto sporadycznie może wystąpić zatrzymanie moczu u mężczyzn oraz reakcje skórne.

Dekstrometorfan może w rzadkich przypadkach powodować zmęczenie i ospałość, zawroty głowy, splątanie pobudzenie, a stosowany w większych dawkach wywoływać bóle głowy, oczopląs, niewyraźną mowę.

Ponadto po wprowadzeniu leku do obrotu odnotowano występowanie następujących działań niepożądanych dekstrometorfanu:

Nieznana częstość występowania (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): skórne reakcje alergiczne, takie jak wysypka ze świądem, pokrzywka, trwałe wykwity polekowe, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli i reakcja anafilaktyczna; zaburzenia psychotyczne w tym omamy i splątanie; występowanie ruchów mimowolnych (dystonia), zwłaszcza u dzieci; objawy neurologiczne w tym senność, zawroty głowy pochodzenia obwodowego lub ośrodkowego, uczucie pustki w głowie, zmęczenie, niewyraźna mowa oraz oczopląs.